Reisverslag over onze groepsreis naar Kaapverdië
Na een intense reis vanuit Brussel waren we eindelijk daar, op São Vicente, Kaapverdië. De
toon werd meteen gezet: no stress allowed. Op dit eiland heerst er enkel rust, good vibes en is alles ‘tranquilo’. Dit voelt meteen als een goede start. We hijsen onze rugzakken op het dak van een busje gaan op pad richting centrum Mindelo, de hoofdstad van het eiland São Vicente.
Vreugdevolle mensen en een gezellige cultuur op São Vicente
Kaapverdië behoort tot Afrika, maar heeft ook veel Westerse invloeden, een prachtige mix
die het land uniek maakt. En dat merkte ik meteen. Het kleurrijke Mindelo maakte met haar charmante karakter al snel een positieve indruk. Enerzijds heb je een prachtige
kustlijn en anderzijds kan je gezellig door de binnenstad slenteren en genieten van marktjes,
kunst en cultuur. Het is ook the place to be voor wie carnaval wilt vieren. Gelukkig konden we daar al iets van meepikken: lange stoeten met ritmische trommels, prachtige kostuums en vooral héél veel blijdschap.
Santo Antão : het idyllische wandelparadijs
Na het ontdekken van Mindelo maakten we de oversteek richting Santo Antão, werkelijk het
paradijs op aarde, zeker voor wandelaars en natuurliefhebbers. Het eiland heeft een divers
karakter met ongerepte natuur, die me bleef verwonderen. We maakten er verschillende
wandelingen, waaronder de afdaling van de prachtige Paul vallei, een tropische route die een ongelooflijke indruk op me achterliet. Idyllisch is zeker en vast een understatement!
Op Santo Antão zijn veel suikerrietplantages die typerend zijn voor de prachtige uitzichten in de valleien en van het suikerriet maakt de bevolking Grogue, de Kaapverdische rum. We bezochten samen met Nelson, onze lokale gids een stokerij en proefden verschillende types Grogue, van minder straf naar euh héél straf. Ook de smaak van het suikerriet zelf stelde niet teleur. Met wat verse suikers konden we zo weer de berg op!
Naast de groene uitzichten, wist Santo Antão me ook te bekoren met prachtige roestkleurige rotsen en bergen. Je kan er ook uitwaaien in Ponta Del Sol, een pittoresk dorpje aan de kustlijn, waar je kan genieten van een prachtige zonsondergang. De woeste golven gaven me de indruk op een andere planeet te zijn. Kaapverdië ontbreekt écht niet aan karakter. Dat zie je ook aan de wondermooie bevolking, die met een vrije geest door het leven danst. En met een perfect gevoel voor ritme, doen ze dat als de beste!
Vakantie sfeer en zwemmen met zeeschildpadden
Op Santo Antão puften we nog even uit aan het zwembad, met in de ene hand een boek en
in de andere een frisse caipirinha. Voor we het wisten was het alweer tijd om de ferry
naar São Vicente te nemen, om daar met een highlight af te sluiten: snorkelen tussen
zeeschildpadden. Op een klein vissersbootje dobberden we op de helder blauwe zee en met snorkels aan sprongen we in het water. Rondom ons zwommen er zeker tien grote schildpadden, die gelukkig geen hap van onze tenen hebben genomen. Heel bijzonder om mee te maken!
Kortom gezegd was de reis naar Kaapverdië er eentje om niet snel, of beter gezegd nooit te vergeten! Het woord ‘Sodade’ dat staat voor gemis en liefde naar je vaderland of een bijzondere plaats, heeft dus niet zomaar zijn weg in de Creoolse taal gevonden... Cabo Verde, je was een wondermooi avontuur, obrigada!
Reisverslag van Elena Bauwens over haar groepsreis van Bunkhouse, Kaapverdië off the grid
Comentários